Er það kristið að hata?

Hér eru samtök sem hata ESB og telja sig vera varðmenn kristina gilda.

ps.

Kannski er þetta djók, sem og samtök sannkristina Íhaldsmanna ( leiðinlega farið með Íhaldshugtakið í því samhengi).

Bushismi Vantrúarmanna

Þeir sem ekki eru með okkur hljóta að vera á móti okkur.

Að þessu kemst einn af siðapostulum vantrúar hér

Krútlegt, kannski. Gáfulegt, það efast ég um

Evrópusambandið 2084

Leiðingt þegar að höfundur á svona gamanefni kemur ekki fram undir nafni.

Morgunblaðið og Grikkland

Leiðari Morgunblaðsins í dag tekur fyrir vandmál Grikkja. Undirliggjandi er að sjálfsögðu andastaða ritstjóra Morgunblaðsins á Evrópusambandinu. Hann virðist halda það að betra sé að eiga enga vini en að hafa Evrópusambandið á bakvið sig. Vandamál Grikkja eru margþætt en virðast eins og vandamál Íslands fyrst og fremst vera til kominn vegna lélegrar stjórnar á ríkisfjármálum og slæmum ákvörðunum ríkistjórna landanna í fortíðinni. Grikkir voru duglegir við það að falsa ríkisfjármál sín og eru þess vegna afar illa undir það búnir að takast á við efnahagskreppu. Nú hafa þeir ekki lengur þann valmöguleika að lækka gengi eigin gjaldmiðils til þess að örva atvinnulífið og fá hærri tekjur af innflutningi. Ritara leiðara Morgunblaðsins finnst það skrítið að ríki Evrópusambandins sem flest öll eiga við vandmál að stríð vegna kreppunnar skuli ekki taka höndum saman að dæla peningum í Grikkland. Þess í stað þurfa Grikkir að skera niður í flestum málaflokkum meðal annars velferðar- og menningarmálum eins og greinarhöfundur segir undir lok greinar sinnar.
Greinarhöfundur heldur líklega að Evrópusambandið sé stofnun sem eigi að annast ríki sem hafa spilað afar illa úr sínum málum. Þegar að menn eru búnir að standa sig illa ár eftir ár við að koma ríkisfjármálunum í lag geti þjóðir bara hringt til Brussel og fengið ódýr lán til þess að halda veislunni áfram ( Grikkir þurfa ekki einu sinni að hringja til Brussel þeir eru menn á svæðinu). Það er auðveldur leikur að snúa heimatilbúnum vandamálum upp í það að vera illska utanaðkomandi aðila. Þetta er því miður farið að vera algengara og algengara viðhorf hér á Íslandi. Hreinn illska og skilningsleysi annarra ríkja á málefnum Íslands er farið að taka meira pláss í umræðunni hér heldur en klúður Íslendinga sjálfra, það viðhorf er jafnvel farið að koma fram að menn geti verið með and-íslensk viðhorf þegar dregin er upp önnur mynd af málefnum Íslands en stjórnmálamönnum er þóknanleg. Ólíkt Íslandi eru vandamál Grikkja vandamál allra þjóð Evrópusambandins, hið minnsta þeirra sem eru með Evru. Vilji annarra þjóða í Evrópu ætti því að vera margfalt meiri til þess að hjálpa Grikklandi en að hjálpa landi sem virðist hafa andúð á alþjóðlegu samstarfi og hefur ekki sýnt mikinn vilja til þess að koma öðrum til hjálpar þegar illa gengur eða taka á sig sameiginlega ábyrgð. Grikkland verður þó að sýna viðleitni til þess að geta tekið að einhverju leyti ábyrgð á sínum málum.
Kannski voru það mikil mistök hjá Grikkjum að taka upp Evru, kannski var þjóðin einfaldlega ekki tilbúin til þess, það var þó ákvörðun sem þeir tóku og þurfa að lifa við núna. Við Íslendingar stöndum líka uppi með okkar skerf af slæmum ákvörðunum en í stað þess að eiga við Evrópusambandið og reyna fá skilning og hjálp frá aðildarlöndum þess sitjum við uppi með Alþjóðagjaldeyrissjóðinn og ekki virðist hann vera auðveldur að eiga við. Hér er skorið niður í öllum málaflokkum og hér á Íslandi á eftir að þurfa finna lausnir til þess að komast út úr kreppunni. Hvort ætli það sé betra að standa einn á báti í því eða hafa samfélag margra þjóða á bakvið sig í þeim leiðangri?

Hvernig varðveitir maður Heilbrigðiskerfið?

Ég hef alltaf litið á stjórnmálaskoðanir mínar aðeins til hægra, hvað sem það nú þýðir. Hófleg blanda af íhaldssemi, frjálsræði á markaði og velferðarkerfi eru fyrir mér mikilvægir þættir í stjórnmálum sem verður að hafa í huga þegar ákvarðanir eru teknar. Ég eins og kannski margir aðrir létum hina svo kölluðu ný-frjálshyggju vera einráða á hægri væng stjórnmálanna hún fékk alltof lítið aðhalda en er vonandi á flótta sem hugmyndafræði sem á uppá pallborði á Íslandi. Það er mikil heppni að frjálshyggju tókst ekki nema að takmörkuðu leyti að ryðja sé til rúms á sviði heilbrigðismála, kannski hafa markaðs sjónarmið einhversstaðar náð að fest rótum og útboð á ákveðinni starfsemi hefur verið leift. Sem getur verið hið best mál ef þessu fylgja strangar reglur frá ríkinu sem og eftirlit.
Nú hafa menn því miður verið að reyna komast inná svið heilbrigðisgeirans með hugmyndum um einkarekinn sjúkrahús. Ein hugmyndin hefur verið að búa til sjúkrahús á Keflavíkurflugvelli og skapa þannig erlendar gjaldeyristekjur. Mér er nú bara fyrst og fremst spurn hafa ungir viðskipta dregnir eitthvað með það að gera að reka spítala? Erum við ekki kominn inná afar hættulega braut þegar einkageirinn er að einhverju leyti kominn með rekstra grundvöll? erum við ekki um leið að grafa undan eigin velferðarkerfi? er það í lagi að sumir geti keypt sig áfram þegar kemur að heilbrigðis þjónustu?

Er sparnaður í því að leggja niður frjálshyggjufélagið.

tja mér er spurn?

Prófkjör

Stundum skilur maður ekki af hverju mörgum finnst prófkjör að einhverju leyti lýðræðislegri leið til þess að velja fólk á lista. Það lýtur kannski út þannig þegar maður veltir þessu fyrir sér við fyrstu sýn. Oftast vill þetta þó breytast í einhvern fáránlegan leik þar sem allt er reynt til þess að komast í ákveðið sæti. Lítið um málefnalega umræðu. Þetta virðist frekar snúast um að eyða penning, tala illa um andstæðinginn og smala fólki úr örðum flokkum til að kjósa í prófkjörinu. Svo þegar að enginn er barátta um sæti verður þetta að kjánalegri hyllingu á þeim sem fyrir eru. Þó svo að Sjálfstæðismenn hafi ákveðið að hafna, það er virðist, spilltum stjórnmálamanni þá virðist sá sem kominn er í staðinn ekki hafa mikla burði til stórræða.

Vantrú í sparifötum

Það var gaman að sjá Vantrú í sparifötum á kynningu þeirra niðrí HÍ. Nennti þó ekki að horfa á allt. Vantrúarmenn sögðust vera fórnarlömb þess að röngu væri haldið fram um það. Það er kannsi rétt.

Umræðuhefð Vantrú

Ég asnaðist til að fara inná heimasíðu Vantrúar um daginn og leggja þar orð í belg sem voru mikil mistök. Trúleysingjar hafa komið fram með mikilvæga gagnrýni á trúarsamfélög og stofnanir samfélagsins. Hér á Íslandi má þakka Siðmennt fyrir mikið af þeirri gagnrýni. Því miður hafa samtök sem hafa verið nokkuð hávær á netmiðlum landsins verið einhver sýnlegasti aðilinn í baráttu trúleysingja. Þemað hjá þeim þessa dagana hefur verið að gagnrýna aðferðir og nálgun kennara við Guðfræðideild Háskóla Íslands. Að sjálfsögðu er það mjög jákvæður hlutur að trúleysingjar taki þátt í akademískri umræðu en því miður virðist vantrú ganga afar illa að koma boðskap sínum á framfæri.

Það virðist vera skrýtin umræðuhefð á vantrú.is (ef umræðuhefð skyldi kalla), þó taka skuli fram að það sé misjafnsauður í mörgu fé. Þeir hafa það að sið að reyna að ögra fólki sem er að sjálfsögðu gott að blessað en við þær greinar sem ég hef skoðað þarna inni verður umræðan ávallt marklaus og innihaldslítil. Það er sterk hefð fyrir því inná vantrú og hjá meðlimum samtakanna að verja allt í gröfina sem þeir setja þar inn og slá um sig með hugtökum sem þeir virðast oft á tíðum hafa lítinn sem engan skilning á. Sem dæmi nefni ég eina grein þeirra um afstæðishyggju sem má sjá hér þar er umfjöllunarefnið Kirkjan og afstæðishyggja. Við lestur greinar kemur fljótlega í ljóst að skilningur höfundar á afstæðishyggju er afar lítill og það er erfitt að átta sig á hvað hann er að fara. En í umræðum fyrir neðan greinina kemur þó fljótlega í ljós að höfundur var að einhverju leiti að fjalla um annað hugtak, tilvistarstefnuna, eins og vökull lesandi bendir honum á. Í stað þess að viðurkenna mistök sín og leiðrétta þau þá upphefst afar skrítin vörn þar sem misgáfulegar skoðanir koma fram en með því að bulla sig áfram gefast þeir í raun upp sem hafa reynt að gagnrýna þá, þó svo að sú gagnrýni sé réttmæt, og yfirgefa svæðið. Eftir stendur fáránleg grein þar sem að augljósustu villunum er ekki einu sinni breytt.

Það að verja sinn málstað/framsetningu til dauða er ekki uppbyggileg leið til að koma boðskap sínum áframfæri en þetta virðist vera nokkuð ráðandi viðhorf á vantrú og háir þeim samtökum mikið. Engin furða að þeir virðist ekki geta komið miklu til leiðar og það vekur jafnvel upp spurningu um hvort það væri yfirhöfuð æskilegt að hlusta á þá.

Það má ekki taka það af vantrúarmönnum að hugmyndir þeirra eru góðra gjalda verðar. Það er afar mikilvægt að engin stofnun samfélagsins sé hafin yfir gagnrýni og það á við um Þjóðkirkjuna eins og aðrar stofnanir. Ef gagnrýnin á að vera marktæk og trúverðug er nauðsynlegt að hún fari fram á málefnalegum nótum og sé skýr og skilmerkileg. Umræða þar sem hugtakanotkun er á floti, mistök eru ekki viðurkennd (og enn síður lagfærð) og tilraunum til umræðu er eytt með útúrsnúingi eða þvermóðsku er ekki vel til þess fallin að skila árangri, sama hversu verðugur málstaðurinn er. En þetta er að mörgu leyti vandmálið við umræðuhefðina á Íslandi.

Barnið sem aldrei fór á leikskóla.

Þegar að við fjöllum um þjóðir er gaman að nota einfaldar steríótípur til þess að koma skilaðboð okkar á framfæri. Danir eru svona og Svíar eru svona. Bandaríkjamenn eru feitir og einfaldir í hugsun en Þjóðverjar djúpt hugsandi og gáfumenn upp til hópa. En hvað eru Íslendingar, ekki fyrir löngu síðan voru við hið besta sem til var í þessum heimi. Bæði vissum við að þjóð okkar, land og menning væru sú besta í heimi heldur ætluðum við okkur líka að verða það. Síðan komumst við að því einn daginn að við værum langt því frá að vera best í heimi. Við komumst að því að þjóðin væri gjörspillt og það þyrftu að fara fram miklar hugarfarsbreytingar ef þetta samfélag ætti að eiga sér lífs von
Sú hugmynd að við þyrftu að fara í gegnum ákveðna sjálfskoðun virðist ekki vera eins vinsæl hugmynd og hún var fyrir nokkru síðan. Nú erum við fyrst og fremst upptekinn af því að benda á vonda fólkið í útlöndum sem vill okkur allt illt. Evrópusambands umræðan bera þess viðhorfs oft merki hér ætla vondu útlendingarnir að koma og taka af okkur allar auðlindirnar okkur og gera okkur lífið óbærilegt.
Mér finnst stundum íslenska þjóðin eða kannski frekar íslensk þjóðfélagsumræða birtast með þeim hætti að Ísland sé barnið er sem aldrei fór á leikskóla en beint í grunnskóla. Þegar þangað var komið skorti þjóðina mikið uppá þann félagsþroska sem til þarf. Við kunnum ekki að leika okkur við önnur börn og erum sannfærð um að allir séu að reyna stela dótinu okkar. Heimsýn okkar er skýr og einföld. Hinn börnin eru hálfvitar sem skilja okkur ekki. En við eigum stóran bróður í 10 ára bekk og hann mun bókað koma og hjálpa okkur.

Svavars vörn

Reykjavíkurbréf morgunblaðsins er alltaf áhugaverð lesning. Í Bréfinu núna á sunnudaginn kom fram merkilegur stuðningur eða vörn fyrir Svavar Gestson sem mæti kenna við núverandi Icesave samninga. Bréfið skrifar Davíð Oddson og undir lok bréfsins kemur hann með nokkur varnarorð til Svavars. Merkilegt nok, það er s.s. kannski sat að línan á milli Sjálfstæðisflokksins og Alþýðubandalagsins var alls ekki löng. Svo ver hann einnig Bald Guðlaugsson. Kannski er Davíð kominn í hlutverk englanna sem hann taldi eitt sinn Færeyginga vera.

sumir hlutir breytast ekki.

Eftir að hafa tekið langa pásu frá því að fara inná Vantrú.is þá lét ég verða af því. Get ekki sagt að mikið hafi breyst þarnna. Þeir lesa greinilega Biblíuna ennþá eins og geðveikustu fundamentalistar Bandaríkjanna. Vantrúarmenn berjast ennþá fyrir því að hætt verði að kenna það sem þeir kalla kristna siðfræði úr skólum landsins. Kannski að það sé eðlislægt með þeim að geta eða vilja ekki lifa í samfélagi með öðrum hópum. Kristnin hefur sætt sig við það ( tók samt langan tíma) að lifa í sáttt við trúleysi ( mér finnst vantrú alveg ótrúlega fáránlegt orðatiltæki)kannski að það taki trúleysið eins langan tíma.

Grikkland og ESB

Þetta er líklega einhver stærsti kostur þess að vera í ESB. Þá hefur ríki eitthvað pólitískt vægi eins og þessi frétt ber með sér

Á ég eftir að heyra söngva um föðurlandssvik

Var að sjá það í fréttum að á döfinni sé að stofna hreyfingu innan Sjálfstæðisflokksins sem sé jákvæð fyrir því að sækja um aðild að Evrópusambandinu. Frábært framtak og vonandi að þessi umræða fari að færast eitthvað áfram innan Sjálfstæðisflokksins og þessar öfgakenndu raddir Heimsýnar fá nú eitthvað sem mæti kalla mótvægi eða aðhald. Fólkið sem æltar að mynda þá hreifingu hefur mikinn trúverðuleika og vonandi tekst þeim vel til. En það verða ekki ófáar raddir innan Sjáfstæðisflokksins sem eiga eftir að hrópa föðurlandssvik.
Sjálfstæðisflokkurinn virðist vera í miklum vandræðum þessa dagana. Formaður er búinn að tapa miklum trúverðuleika eftir að komið hefur í ljós að hann var að tengdur viðskiptum sem félag í hans/fjölskyldu eigu var að stunda vafasöm viðskipti með peninga út bótasjóð Sjóvá. Flokkinn vantar áberandi skýra stefnu um hvernig hann vilji leiða þjóðina út úr þeim vanda sem hún er nú stödd í og hann átti einhvern þátt í því að valda. Hvað vill flokkurinn gera í gjaldeyrismálum? hvað vill flokkurinn gera í skuldavandamálum heimilanna? og hvernig ætlar flokkurinn að stuðla að eðlilegra viðskipta umhverfi á Íslandi. Eru bara nokkrar af þeim spurning sem flokkurinn þarf að svara en er ekki að gera. Flokknum er ekki að takast að setja mál á dagskrá og koma þeim áfram og hlýtur það að einhverju leiti að skrifast á formann flokksins.

Byltingin Lifir.

Gaman að sjá nemendur í Fjölbrautaskólanum í Breiðholti tileinkað sér eitthvað af byltingaranda Búsáhaldabyltingarinnar. Neita að mæta í tíma og eru með læti. Þó svo að baráttumálið sé varla merkilegt. Maður gat samt ekki annað en brosað þegar þeir sögðu ætla að draga lið sitt úr Gettu betur.

?

Jæja þá er stjórnmálaflokkunum að takast að semja sig að sáttaborðinu um Ísbjörg.

John Adams

Áhugaverðir þættir hafa hafið göngu sína á Stöð 2. Seint á sunnudagskvöldum hefur maður tækifæri til þess að hverfa aftur í tímann og upplifa upphafsár Bandaríkjanna í gegnum í John Adams. Hann er ein hina svo kölluðu founding fathers sem tóku það á sínar herðar að leiða sjálfstæðisbaráttu Bandaríkjanna í orðum og gjörðum. Adams hafði mikil áhrifa á skrif sjálfstæðisyfirlýsingu sem og tryggja Bandaríkjunum mikilvæg lán þegar landið átti í stríði við Bretland. Það sem gerir þættina einstaklega áhugaverð er að þeim tekst að varpa upp áhugaverðum spurningum um hvernig hægt sé að haga mannlegu samfélagi svo vel fari, hvaða stjórnarfyrirkomulag henti best og hvernig Bandaríkin ættu að verða frábrugðið einveldis stjórnum Evrópu. Átökin á milli þeirra sem vildu miðstýrt og sterkt ríkisvald gegn þeim sem vildu að Bandaríkin væru lauslegt samband ríkja með afar litla miðstjórn koma skýrt fram. Ævi Adams virðist hafa verið þyrnumstráð og hann virðist frekar hafa stjórnast af hugsjónum og framsýni fyrir Bandaríkjunum en eigin frama en hefur einnig verið afar beiskur maður. Mér þykkir þó samt leiðinlegt að sjá hvað Alexander Hamilton færi frekar súra umfjöllun sem einhversskonar öfgamaður. Það eru ekki margir stjórnmálaheimspekingar sem hafa látið lífið í einvígi.